Жорж Бушийн дотоод ертөнц

Тэр Цагаан ордныг орхиод бараг хоёр жил болчихож. АНУ-ын Зэвсэгт хүчний ерөнхий коммандлагчаар найман жил ажилласан Жорж Бушийг Эндрьюсийн агаарыг хамгаалах хүчний нисдэг тэргээр гэрт нь хүргэж өгч байсан цагаас хойш багагүй хугацаа өнгөрчээ. Есдүгээр сарын 11-ний аймшигт халддлагын үеэр оновчтой арга хэмжээ авч чадаагүй гэж түүнийг буруутгах иргэд цөөнгүй байдаг. Тиймээс түүний дотоод ертөнцийн нууцыг тайлж, Ерөнхийлөгч байхдаа гаргасан шийдвэрүүдээ одоо хэрхэн дүгнэж буйг нь сонирхохоор Опра нэвтрүүлэгтээ урьжээ.
“Цагаан ордныг орхин үед нисдэг тэрэгт хайртай аав минь, бас хамгаас илүү хайрлаж, хүндэлдэг хүн болох миний ээж, миний хувьд хамгийн гайхалтай тэргүүн хатагтай хэмээн үнэлдэг гэргий маань цуг явсан. Би тун тайван хүн. Тиймээс нисдэг тэрэгт суух үед гэртээ харих цаг болсон гэдэгт бүрэн дүүрэн итгэлтэй байсан” хэмээн тэрбээр хоёр жилийн өмнө Цагаан ордноос нүүсэн тухайгаа өгүүллээ.
Тэр өдрөөс хойш Ерөнхийлөгч асан олны анхаарлын төвөөс аль болох хол байхыг эрмэлзэх болж. Тэр Техас дахь гэртээ ажлаа амжуулахыг зэрэгцээ дурсамж номоо бичин тун завгүй байж. Найман жилийн турш Ерөнхийлөгчийн хүнд албаны жаргал зовлонг амссан тул Жорж Буш өнгөрсөн хугацаанд Барак Обамагийн шийдвэрийн тухай, ер нь улс төрд гарч буй аливаа асуудлын талаар байр сууриа огт илэрхийлээгүй нь ч учиртай. Үүнийгээ тэр “Алдар нэрийг шүүмжлэл заавал дагадаг юм. Бусдыг шүүмжлэхээсээ өмнө эхлээд өөрийн алдаа дутагдалдаа дүгнэлт хийх хэрэгтэй гэдэгтэй би санал нэгддэг. Улиг болсон шүүмжлэл тус болохоосоо илүүтэй ус болох нь ч бий. Би одоогийн Ерөнхийлөгчийг амжилт гаргаасай гэж хүсэж байна. Тиймээс л түүний ажилд ямар ч дүгнэлт өгөхгүй байгаа юм” хэмээн тайлбарлалаа.
Аавыгаа Ерөнхийлөгчийн алба хашиж байхыг үеийг хараад тэрбээр хамгийн хүнд ажил гэж боддог байж. Түүнийг Ерөнхийлөгчөөр ажиллах үед ч бүр ч амаргүй даваа хүлээж байсныг тэр мэдээгүй ч өөрийгөө хүнд үед алба хашсан гэж боддоггүйгээ “Аавыг сонгуульд өрсөлдөж байхад нь, бас ялалт байгуулсных нь дараа хүмүүс элдвээр шүүмжлэхийг нь сонсох их хүнд байсан. Тэр үед л Ерөнхийлөгчийн ажил ямар хэцүү юм бэ гэж боддог байлаа. Харин өөрөө Ерөнхийлөгчөөр сонгогдсоны дараа тэр бүх шүүмжлэл, хүмүүсийн гүтгэлэг төсөөлж байсан шиг хэцүү санагдаагүй” хэмээсэн.
Хүмүүс түүнийг шүүмжилж эхлэх үед энэ байдал өөрт нь биш гэргий Лаура Буш, ихэр охидод нь илүү хүнд туссан гэдэг. Энэ тухайд тэр “Бусдын шүүмжлэлд надаас илүү эхнэр, охид минь эмзэглэсэн гэдэгт би итгэлтэй байна. Учир нь би өөрийнхөө юу хийж байгааг маш сайн мэдэж байсан. Тиймээс ч шийдвэрүүддээ огтхон ч эргэлзэхгүй байв. Цаг хугацааны явцад намайг буруутгаж байгаа хүмүүсийн бодол өөрчлөгдөнө гэдгийг би мэдэж байсан юм. Хэрэв би тэр бүх шүүмжлэл, зөвлөгөөг сонсож гаргаж буй шийдвэртээ өчүүхэн л эргэлзсэн бол бусдын хочилдог шиг арчаагүй амьтан болж хувирах байсан. Ерөнхийлөгч байх хугацаандаа би үүргээ нэр төртэй биелүүлж чадсан” гэв.
Цагаан ордонд амьдрах найман жилийн хугацаандаа юу хийж бүтээснээ, мөн тэр үед ажил хэргийг нь шүүмжилж байсан хүмүүст хариу бариихаар “Шийдвэрлэх мөч” нэртэй дурсамж номоо бичжээ.
Юуны өмнө тэр номондоо яагаад сархданд дурлах болсон тухайгаа дурдсан байна. Буруу зам руу хальтирснаа 40 хүрмэгцээ ухаарсан тэрбээр төрсөн өдрийнхөө маргаашнаас л согтууруулах ундаанаас татгалзах болсон гэнэ. “Архинд дурлачихсанаа би төрсөн өдрөөрөө л ухаарсан. Энэ хайр нэг л мэдэхэд эхнэр хүүхдүүдээ хайрлах хайраас минь ч хүчтэй болсон байсныг тэгэхэд ойлгосон юм” хэмээн тэр архинаас хэрхэн гарснаа Опрад хуучиллаа. Тэрбээр цааш нь “Бодлогогүйгээр бусдыг гомдоож, эвгүй байдалд оруулах үг хэлчихдгээрээ би ээжтэйгээ адилхан. Ялангуяа архи уусан үедээ үг хэлээ хянаж чадахаа больчихдог байв. Нэг удаа Мэйн мужид оройн зоог барьж байхдаа би дэргэд сууж байсан 50 гаруй насны хатагтайгаас “50 гарсан хойноо загас наадуулахад ямар санагддаг вэ” гээд асуучихсан. Тэр үед би нэлээд согтчихсон байсан юм” хэмээн яриагаа үргэлжлүүлэв.
-Хэрэв та архи уугаагүй байсан бол ийм асуулт тавихгүй байсан биз дээ?
-Хэзээ ч асуухгүй байсан. Хамгийн гол нь бүдүүлэг авир гаргасан учир аав, ээж, эхнэр гурвын минь урам их хугарсан. Архи намайг далайн ёроолд живүүлчихсэн байсан гэдгийг ойлгуулах гэж би энэ түүхийг яриад байгаа юм л даа.
Ерөнхийлөгч болсноосоо хойш хамгийн анхны томоохон шийдвэрээ тэрбээр 2001 оны есдүгээр сарын 11-ний өглөө гаргасан. Дөрвөн онгоц барьцаалагдах хүртэл Америк халдлагад өртөх гэж байна гэдгийг хэн ч гадарлаагүй. Харин энэ үед Жорж Буш Флорида муж дахь Сарасота дунд сургуулийн үйл ажиллагаатай танилцаж, хоёрдугаар ангийнхны хичээл хэрхэн явж буйг сонирхохоор зочлоод байж. Эмгэлэнт үйл явдлын тухай тэрбээр дурсамж номдоо “Аюул нүүрлэснийг би зөнгөөрөө мэдэрсэн. Тэр даруй хамгаалалтын албаны дарга Энди дэргэд минь ирээд юу болсныг чихэнд минь шивнэн хэлсэн. Тэр үед өөрийн эрхгүй уур хүрч “Тэд яаж бидэн рүү довтолж зүрхэлж байна вэ” хэмээн өөртөө хэлээд, эргэн харвал хүүхдүүд над руу цоо ширтэж харагдсан. Эдгээр гэмгүй бяцхан хүүхдүүдийн амь нас гэмтнүүдийн гарт өртөж мэдэх аюул нүүрлээд байна гэсэн бодол төрж билээ. Тэр үед ойлгосон хамгийн чухал зүйл бол хүмүүсийн амь нас, аюулгүй байдлыг хамгаалдаг нэр хүндтэй, чухал ажил хийж байгаагаа ойлгосон явдал” хэмээн бичжээ.
Сарасота дунд сургуулиас гармагц Ерөнхийлөгч Буш шууд л Вашингтон дахь Агаарын хүчний төв рүү хөдлөх үед гурав дахь онгоц Пентагоныг мөргөсөн тухай мэдээлэл ирсэн байна. Харин энэ үед юу бодож явсан тухайгаа тэр “Эхнийхийг нь олонх хүн осол гэж байлаа. Удалгүй хоёр дахь онгоц ихэр цамхагийн нэгийг мөргөхөд халдлага болох нь гарцаагүй гэдгийг мэдсэн. Харин гурав дахиа довтолсон тухай мэдээ сонсмогц дайн эхлэх нь гэсэн бодол эрхгүй төрсөн. Тиймээс Зэвсэгт хүчний ерөнхий коммандлагч учир би Вашингтон хотод байх ёстой гэж бодож явсан” гэж ярив.
Гэхдээ тэр зүгээр л бодоод суусан юм биш. Зам зуур НҮБ-ын Ерөнхий нарийн бичгийн дарга Кондолиза Райст Цагаан ордноос аль болох байхыг зөвлөжээ. Пентагон руу довтолсон учир дараагийн бай нь Цагаан ордон ч байж мэдэх учраас тэр.
Есдүгээр сар 12-нд тэр бүхэлдээ өөрчлөгдөж, огт өөр нөхцөл байдалд орсон улсад сэрлээ. Түүний хамгийн түрүүнд бодсон бодол нь “Миний үүрэг бол ард түмнээ хамгаалах”. Тэрбээр халдах магадлалтай орон, гэмт бүлэглэлүүдийн жагсаалтыг гаргах нь зүйтэй гэсэн шийдэлд хүрсэн байна.
Аюулын харанга дэлдсэн өдрүүдэд тэр өөрийнхөө аюулгүй байдлын талаар огт бодоогүй гэдэг. Энэ тухайгаа “Хувь тавиланд итгэж байсан юм. Тиймээс үхлээс огт айгаагүй. Цаг нь болсон бол тэр л биз гэж бодож байлаа. Харин эх орныхоо хувь заяанд л хамгаас илүү санаа зовж байв” гэлээ.